Osuszanie ścian
Często przyczyną zawilgocenia ścian i murów okazują się błędy popełnione w trakcie budowy: brak skutecznego odpływu wody deszczowej, niedokładne wykończenie fundamentów lub niewłaściwa izolacja ścian.
Wielokrotnie winowajcą okazuje się źle wykonana lub niesprawna wentylacja pomieszczeń.
Wtedy wilgoć najczęściej pojawia się w kuchni, łazience oraz niewielkich pomieszczeniach.
Również słaba izolacja pozioma będzie skutkowała nadmiarem wilgoci w budynku w wyniku podciągania wód gruntowych (zwłaszcza podczas intensywnych opadów).
Aktualny stan izolacji i przyczyny nadmiernej wilgoci można ustalić w wyniku specjalnej diagnostyki, która ma na celu znalezienie przyczyny zawilgocenia ścian i murów.
Osuszanie ścian wewnętrznych w mieszkaniu
Osuszenie ścian wewnętrznych i zewnętrznych jest rozległym tematem, obejmującym kilka
metod na usunięcie wilgoci ze ścian, jak również tematy związane z
odpowiednią izolacją oraz późniejsze działania mające
zapobiec nawrotowi wilgoci.
Osuszanie ścian z wilgoci odbywa się metodą inwazyjną lub nieinwazyjną.
Do metod bezinwazyjnych zaliczamy osuszanie nagrzewnicami,
wentylację, osuszanie mikrofalami, oraz osuszaczami
kondensacyjnymi lub adsorpcyjnymi.
Osuszanie ścian nagrzewnicą
Popularnymi metodami na osuszanie ścian, mimo relatywnie niskiej skuteczności, jest osuszanie
nagrzewnicami oraz wentylacja.
Podwyższenie temperatury powietrza skutkuje szybkim odparowywaniem ścian.
Podczas używania nagrzewnic bardzo istotne jest intensywne wentylowanie pomieszczeń, aby umożliwić odparowanej ze ścian
wilgoci, wydostanie się na zewnątrz budynku. W przeciwnym razie po wyłączeniu sprzętu nagrzewającego wniknie ona
z powrotem w ściany.
Drugą możliwością jest zastosowanie razem z nagrzewnicami
osuszaczy kondensacyjnych, które skroplą wilgoć z powietrza
do specjalnego pojemnika, a następnie wylanie jej na
zewnątrz.
Należy również pilnować, aby temperatura w pomieszczeniu nie
przekroczyła 35°C w przeciwnym razie zbyt wysokie ciśnienie
pary wodnej w ścianach może doprowadzić do powstania szkód.
Wysokie ciśnienie pary wodnej w wysokiej temperaturze
odbija się również na skuteczności tej metody. Część wilgoci w
wyższej temperaturze wnika do ściany, by wrócić po zakończeniu ogrzewania.
Inną metodą grzewczą jest usuwanie wilgoci ze ścian
mikrofalami. Urządzenie do osuszania ścian wytwarza
mikrofale, w wyniku których woda znajdująca w ścianach
zamienia się w parę wodną, a następnie przenika na zewnątrz.
Tutaj ponownie konieczna jest wentylacja lub osuszacz
skraplający parę wodną. Wadą tej metody jest szkodliwe
działanie mikrofal, dlatego konieczna jest ostrożność i
ścisłe stosowanie się do wytycznych producenta sprzętu.
Obecnie najbardziej efektywną metodą osuszania ścian jest
użycie osuszaczy kondensacyjnych lub adsorpcyjnych. Nie są
to bezpośrednie osuszacze ścian, lecz powietrza. Jednak
poprzez osuszanie powietrza następuje usuwanie wilgoci ze
ścian poprzez jej odparowywanie i wyciąganie głębokiej
wilgoci zalegającej w ścianach.
Osuszacz kondensacyjny skrapla wodę z powietrza, a
powstały kondensat zbiera się w specjalnym zbiorniku.
Zebraną wodę można wylać lub stale odprowadzać do
kanalizacji.
Osuszanie adsorpcyjne również usuwa wilgoć ze ścian przez
otaczające je suche powietrze. Urządzenie wciąga wilgotne powietrza, dzięki zastosowaniu specjalnego środka wchłaniającego wodę (żelu silikonowego, żelu krzemionkowego lub chlorku litu) osusza je, a następnie wypuszcza ciepłe, suche powietrza. Zebraną w ten sposób
wilgoć odprowadzana jest na zewnątrz. Proces powtarza się do momentu osuszenia ścian z wilgoci.
W parze ze wszelkimi metodami bezinwazyjnego osuszenia ścian warto zastosować ozonowanie: usuwa szkodliwe bakterie i grzyby, które mogły namnożyć się w wilgotnym środowisku. Uzyskujemy wtedy zdrowe i sterylne środowisko, wolne od niebezpiecznych drobnoustrojów i nieprzyjemnych zapachów.
Osuszanie ścian po zalaniu
Woda po zalaniu najprawdopodobniej dostała się do warstw izolacji i nie ma możliwości odparowania bez dodatkowej ingerencji.
Wtedy wilgoć przenika do sąsiednich materiałów i podciąga do góry, powodując wilgotnienie ścian od dołu.
Problem ten może pojawić się nawet kilka miesięcy po zalaniu.
Konieczne jest wtedy osuszenie podposadzkowe: usunięcie wody z warstw izolacji.
Rozwiąże to problem wody i wilgoci w strefie izolacji i zapobiegnie wilgotnieniu ścian.
Metoda iniekcji a osuszanie ścian
Do metod inwazyjnych osuszenia ścian możemy zaliczyć wszelkiego rodzaju iniekcje: termoiniekcję i iniekcję krystaliczną. Po opróżnieniu porów i kapilar z wody umieszcza się w tym miejscu środki hydrofobowe lub uszczelniające, tworząc specjalną przegrodę, przez którą nie może przedostać się woda. Metody te zapobiegają podciąganiu kapilarnemu i są stosowane w przypadku np. uszkodzonej izolacji poziomej.
Wszelkiego rodzaju iniekcje nie tyle są sposobami na osuszenie ścian, ile odtworzeniem izolacji poziomej. Po wcześniejszym osuszeniu jest to niezbędny krok chroniący budynek przed wilgocią gruntową.
Termoiniekcja odbywa się poprzez zrobienie w wilgotnych murach nieprzelotowych nawiertów, a następnie wdmuchiwaniu powietrza. Po wstępnym usunięciu wilgoci ze ścian powietrzem, w otworach umieszcza się specjalny środek do iniekcji. Tworzy się w ten sposób blokadę hydrofobową, zabezpieczają budynek przed wilgocią kapilarną.
Iniekcja krystaliczna polega na umieszczeniu we wspomnianych odwiertach specjalnych nierozpuszczalnych w wodzie minerałów, tworząc w ten sposób pionową warstwę izolacyjną. Jest to trwała metoda na ochronę domu przed wilgocią znajdującą się w gruncie. Jeśli chodzi o cenę iniekcji krystalicznej, zależy ona od wykonawcy, jednak ogólnie uznaje się tę metodę za relatywnie tanią.
Ostatnią grupą działań mających na celu obniżenie poziomu wilgotności są stałe metody obniżania wilgoci, takie jak otwory Knappena, elektroosmoza, otwory wypełnione substancją higroskopijną oraz ekrany wentylacyjne.
Metoda Knappena na osuszenie ścian polega na wywierceniu w ścianie specjalnych otworów. Dzięki temu powierzchnia odparowania wilgoci jest większa.
Czasem, aby przyspieszyć parowanie wilgoci, umieszcza się w płytkiej bruździe łączącej rząd otworów kabel grzejny.
Osuszanie ścian za pomocą środka higroskopijnego.
Również pierwszym krokiem jest wywiercenie otworów w ścianach.
W przypadku tej metody wykonane nawierty wypełniane są woreczkami z substancją adsorpcyjną, pochłaniającą wilgoć. Po kilku tygodniach wymienia się go na nowy. Proces ten powtarza się aż do całkowitego usunięcia wilgoci ze ścian.
Osuszanie ścian prądem: Elektroosmoza
W murze zakłada się elektrody, przez które przepływa prąd. Wywołane w ten sposób słabe fale elektromagnetyczne powodują przemieszczanie wilgoci w murze w dół, a ostatecznie do gruntu.
Konieczna jest stała kontrola parametrów prądu (zmieniają się w zależności od stopnia zawilgocenia) a proces trwa relatywnie długo, jednak metoda ta wykazuje się dużą skutecznością, jeśli dysponujemy odpowiednio długim czasem.
Obecnie zamiast elektrod stosuje się specjalne urządzenia emitujące fale elektromagnetyczne.
Ostatnią proponowaną metodą są ekrany wentylacyjne.
Są to specjalne ścianki, których ustawienie tworzy tunel umożliwiający odprowadzanie wilgotnego powietrza na zewnątrz. Stosując dodatkowo wentylatory, wymusza się intensywny ruch powietrza: nawiewanie suchego a wywiewanie wilgotnego.
Koszt osuszania ścian
Jak widać, sposobów na pozbycie się wilgoci ze ścian jest dużo, a wybór odpowiedniego zależy od indywidualnego przypadku.
Zależy również, czy mamy zamiar osuszyć wewnętrzne, czy zewnętrzne ściany budynku. Metody różnią się ceną, czasem wykonania i stopniem ingerencji w budynek.
Do samego osuszenia ścian najlepiej zastosować osuszacze kondensacyjne lub adsorpcyjne.
Te bezinwazyjne metody osuszania zaliczają się do tańszych rozwiązań.
Jeśli jednak problem tkwi w wadach konstrukcyjnych budynku, konieczne jest zastosowanie również bardziej kosztownych metod inwazyjnych.
W przeciwnym razie problem wróci po kilku miesiącach.
Zapraszamy do kontaktu:
☎ 508 666 083 /
☎ 506 554 187
e-mail: biuro@suchomax.pl lub
| Formularz Kontaktowy |